Το bourlesque της delfin απ το Βαλτοχώρι στον Αξιό

 Μετά την κυκλοφορία του πρώτου  δίσκου τους -εδώ λίνκ-https://jimmythetigerband.blogspot.com/2025/11/1-jimmy-tiger-band-destruction.html

η μπάντα  αποφάσισε να πάει σε ένα οποιοδήποτε ήσυχο ταβερνάκι εκτός πόλης να το γιορτάσουν

Κάπου μέσα στην νύχτα η  τραγουδίστρια η Ντάιζυ που  οδηγούσε το παλιό lada  μπερδεεύτηκε και ο δρόμος τους έβγαλε  στο μικρό χωριό των 200 κατοίκων Βαλτοχώρι έξω απ την  Χαλκηδόνα



Το χωριό βρισκόνταν  δίπλα στον Αξιό, στην ουσία μέσα  στο έλος και έξω απ αυτό απλώνονταν οριζώνες.

Μέσα στο χωριό βρήκαν ένα μικρό ταβερνάκι παλαιού τύπου  και  μπήκαν να φάνε και να πιούνε

Μέσα στο ταβερνάκι τους περίμενε μια  έκπληξη

Η  σερβιτόρα,  η μαγείρισσα και η  ιδιοκτήτρια  της παράγκας κατ ουσίαν που  ήθελε να  λέγεται  ταβερνάκι  αφού σέρβιρε   τα λιγοστά τραπέζια  εμφανίστηκε στο κέντρο  του χώρου και ξεκίνησε να τραγουδά 

Ο Δημήτρης ο μπασίστας  ρώτησε  μια  παρέα στο διπλανό τραπέζι

-Ποια είναι αυτή;

Για να λάβει την απάντηση

-Μα καλά δεν ξέρετε  την Ντελφίν; όλοι στο Βαλτοχώρι την γνωρίζουν

Μόνο που το Βλατοχώρι  είναι ένα  ξεχασμένο -σχεδόν μυστικό- χωριό στην μέση του βάλτου  του Αξιού με κατοίκους που  τα παλιότερα χρόνια υπέφεραν απ την ελονοσία  λόγο της εργασίας στους ορυζόνες

Η Ντελφίν κάθε  βράδυ  τραγουδούσε  σε  ράθυμους  ρυθμούς  bourlesque με σκοπό να ψυχαγωγεί αλλά κυρίως να κάνει  τους  αγρότες των ορυζώνων να ξεχνιούνται απ τα προβλήματα τους


Μετά  το τραγούδι της πλησίασε την μπάντα και κάθισε στο τραπέζι τους

-Πρώτη φορά σας βλέπω  εδώ.

Είστε πράκτορες  του κατεστημένου  της  Σαλονίκης;

-Είμαστε συνάδελφοι  μουσικοί, της απάντησε η Ντάιζη, πάθαμε πλάκα με  το τραγούδι σου

Μετά από πολύ κουβέντα και ποτό η Ντελφίν τους εξομολογήθηκε

-Κληρονόμησα την  ταβέρνα και τα χωράφια. Είμαι μόνη στον κόσμο. Οι γαμιάδες που γνώρισα  δεν καταδέχονται να  έρθουν να ζήσουν στον βάλτο. Θέλουν ην εύκολη  χωρίς  σκληρή δουλειά  ζωή.

Και γω δεν θέλω να αφήσω τον βάλτο  παρόλο που  είναι ανυπόφορα, ειδικά το καλοκαίρι, αν δεις κουνούπι και κακό

Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω, πόσο θα αντέξουμε όλοι στο χωριό

Το κράτος  μας πολεμά. 

Φόροι, ξανά φόροι, για την  ταβέρνα και τα χωράφια και οι πλούσιοι έμπορες της  Σαλονίκης  κάθε  χρόνο ζητάνε το ρύζι μας για λιγότερα  λεφτά

Κάποια στιγμή μέσα στην κρίση το ζητήσαν και τζάμπα

Πολύ φοβάμαι πως σε λίγο καιρό θα πληρώσουν την μαφία να  έρθει να μας δείρει επειδή  ζητάμε  λεφτά για τον κόπο μας

Δεν είναι μόνο οι έμποροι της πόλης αλλά και οι μεγαλομεσίτες

Θέλουν να ξεπουλήσουμε   για να τα  δώσουν σε  αμερικάνικες εταιρείες  να  φτιά;ξουν εδώ  γραφεία και δεν ξέρω τι άλλο

Και τέλος είναι οι μεγαλοξενοδόχοι  που ζητάν και αυτοί την γη μας

Κρατιόμαστε  για την ώρα αλλά  δεν ξέρω για πόσο

Έχει και μερικούς μπουνταλάδες το χωριό που  θέλουν να πουλήσουν αλλά ζητάν τιμές  όσο στο Κολωνάκι-και η απληστία τους μας σώζει  και δεν  μας κουβαλήθηκαν οι  διαφόρων ειδών πράκτορες της πόλης

Ο Μάρκος ο  ντράμερ άκουγε  σκεφτικός όσα έλεγε η  Ντελφίν

Όλα αυτά ως ο πιο διαβαστερός της παρέας του θυμίζαν πολλά απ΄αυτά που είχε  διαβάσει στα πολιτικά βιβλία που  αγόραζε





Σχόλια